Artroskopia stawu skokowego (z użyciem implanów) Artroskopia stawu skokowego ma na celu: oczyszczenie uszkodzonej chrząstki i tkanek miękkich, które są zmienione chorobowo leczenie przerośniętej błony maziowej, zrostów wewnątrz stawu, przerośniętych blizn usuwanie ciał wolnych i kostnych wyrośli diagnostykę i leczenie schorzeń chrzęstno-kostnych leczenie zapalenia stawu skokowego
szpat, choroba stawu skokowego konia. szpat błękitny. przymiotnik od: szpat. Minerał, węglan wapnia, szpat wapienny. Wszystkie rozwiązania dla SZPAT, CHOROBA STAWU SKOKOWEGO KONIA. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek.Głowa, na której wyróżnia się: Część górna (mózgowa):potylicę– za uszami w miejscu, gdzie szyja łączy się z głowąciemię – przed i między uszamigrzywka (czupryna) – pęk włosów pokrywający ciemięczoło – znajduje się między oczamioczodoły i oczyskronie – między małżowiną uszną i okiemmałżowiny uszne - z okolicami przyusznymiCzęść pyskowa (trzewioczaszka):nos z grzbietem nosanozdrzachrapyotwory nosowewarga górnawarga dolna z bródkąszpara pyskowa z kątami pyskowymilicapoliczki i okolice łzoweganaszesanki – czyli dolne i tylne brzegi żuchwyrów międzyszczękowySzyja, na której wyróżnia się:boki szyi (lewy i prawy)karkgrzywę – czyli włosień wystający z karkuwrąb (przegub karkowy)podgardle – to dolny brzeg szyiprzegub gardłowyrowki naczyniowe – znajdują się z obu stron szyi w okolicy podgardlaTułów (kłoda) składa się z: Przód tułowia: kłąbłopatkawystęp barkowystaw barkowyłokiećpacha Środek tułowia (łącznik): grzbietlędźwie (nerka)ożebrowanie klatki piersiowejmostekbrzuchpodbrzuszesłabiznydoły głodowe Zad: krzyżzewnętrzne guzy biodroweudokolano z fałdem kolanowymkulszepośladkikrocze, odbyt i srom (u klaczy)nasada ogonarzep ogonakiść ogonaNogi (część wolna kończyny)podramię (przedramię)nadgarstek (napiąstek)nadpęcieokolica stawu pęcinowego z ostrogą i szczotką pęcinowąpęcinakoronakopytokasztany – występują na wewnętrznej stronie przedramienia i stawu skokowego UKŁAD KOSTNY KONIA Układ mięśniowy i kostny zadu koniaTrening jeźdźców - treningi ujeżdżeniowo – skokowe, czyli elementy ujeżdżenia niezbędne podczas parkouru, łopatki, ustępowania, kontrgalopy, ciągi i półpiruety - szeregi gimnastyczne oraz drążki, cavalletti - treningi dla tych, którzy cały czas chcą się rozwijać - treningi, dla osób, które chcą wprowadzić ćwiczenia korekcyjne dla koni - trening dla jeźdźców
From this article, you will learn how a horse is built. We describe both the particular horse body parts and the skeleton, as well as ailments that may afflict anatomy – table of contentsTo organize the article in a clear way, we have divided the text into chapters, where we discuss particular parts of a horse's body:Horse body - a diagram of horse buildHorse head:Anatomy of horse headTypes of horse head buildsTypes of horse earsHorse eyes - how does a horse seeHorse teeth and horse ageHorse neck:Anatomy of horse necksTypes of horse necks - shapes and settingHorse barrel, or the trunk:Horse withers - the highest pointHow should the proper horse's chest lookTypes of horse chestsHorse flank - a sensitive pointHorse spine - or horse's backTypes of horse backsFront and back limbs:Front limbs - function and buildBack limbs - function and buildHorse pastern - faults, anomalies, ailmentsHorse hooves - types and buildCroup and tailHorse skin and its productsSummaryWhile analyzing each part of the horse's body, we will also speak of the exterior – namely, the conformation, which depends on the horse's type and race. In this article, we will also speak about the horse's skeleton and muscles. You should be able to draw a square on a proportionally built horse – however, as we prove later on while discussing each body part, in reality, horses differ from one another and usually stray from that ideal proportions. A faulty build does not mean the horse cannot have a successful sports career, however, it's good to know what your horse's build helps him with and what it hinders. You can draw a square on a proportional horse body It is especially important when you consider buying your own horse – usually for a particular discipline. Having extensive knowledge about the horse anatomy and possible anomalies (illnesses, changes, ailments) should be the very basis of owning a horse. Knowing the horse anatomy will allow you for an educated and responsible can read more about buying a horse here:How much does it cost to own a horse?Horse body – diagram of horse buildA horse's body resembles a table, and while sitting in the saddle – you are right in his most vulnerable spot. The longer the table, the more fragile the middle point. This is why training should focus on building the horse's back muscles that hold your body's weight while riding, bending into a concave arch. This is why it's so crucial for the horse's back legs to be as under the barrel as possible – this is how the "table" shortens and your body weight is less of a burden for the horse. If your horse's back muscles are strong, they will not be strained. Horse muscles anatomy Horse anatomy skeleton Horse headThe horse's head is quite heavy – it can weigh approximately 16 kg if the horse is big. You should remember about this, especially when you allow the horse to "hang" on a bit and you "carry" his head's weight with your arms throughout the whole ride by holding the reins. After an hour of such exercise, you can really wear yourself out – which is why it is so important to train your horse to "carry" his own horse's head – namely, its proportions in regards to the rest of the horse's body – differs depending on the animal's race and type. Cold-blooded horses have big heads, which allow them to additionally ballast the front of their bodies, which gives them exceptional pull strength. On the other side, saddle horses with small heads (in regards to the rest of their bodies), such as Arabs, are perfect for long or quick runs (rides, races). Relatively small heads lessen the burden on the front of their bodies. It is, however, good to keep in mind that a small head might mean that the horse has anatomical defects – overbreeding and a tiny of horse headThe horse's head can be divided into two parts: top (neurocranium) and bottom (viscerocranium - the muzzle part).The top part consists of:Occiput – is right behind the ears, exactly where the bridle comes (namely, the occiput strap of the bridle), it is a part that joins the horse's head with his – is between the ears and in front of them. It is a part, which lines are marked by the eye fovea, temples with the temporal fovea, forehead, eye sockets, and – is under the ears on the front of the horse's head, usually covered with a forelock that grows out of the bottom, muzzle, part consists of: (along with the external part - nostril wings).Upper and lower lip (with chin).Cheeks with jaw below them (flat wide jawbones that stick out) and branches of the jaw (bottom edges of the jaw) and chin groove and edges. Horse head diagram Types of horse head buildsThe type of horse's head always depends on his race. We differentiate 4 basic types:Noble head, straight profile:It is the most perfectly balanced shape of the head, where the forehead-nose line remains straight. It is characteristic for breed and racing horses with a long top part of the head and short bottom part, with a broad (concave) face:Characteristic for Arab and half-Arabs with a broad forehead, big eyes, and nostrils, but most of all – concave line of the nose, and small falcate nose:Characteristic for cold-blooded, and racehorses such as Lipizzaners, and Kladrubers; the head has a convex line of the nose, short top part (neurocranium) and elongated bottom part (viscerocranium), narrow forehead, small eyes, and nostrils in regards to the head's size, and long head:Its main characteristics are disproportionately small nostrils and a very short muzzle. Noble heads, straight profiles Dished face Roman nose Pig head Types of horse earsHorse ears differ depending on the type of the steed:cold-blooded horses have fleshy ears with "blunt" tips, namely, rounded ones, often covered with hairy fur, placed diagonally towards the horse's head,warm-blooded horses have lighter, thinner ears, placed vertically, with pointy description above is for normal ears. Among anomalies, we can distinguish:hare ears - long and narrow,donkey ears - thick, long, and rather broad,lop ears - flopping to the sides,pig ears - flopping to the front,mouse ears - short and small with rounded anomalies listed above – incorrect shapes of the horse's ears are only the so-called beauty faults, which do not translate into any health issues or physical you should pay attention to the ears' "mobility" – if the horse moves his ears too much, it might speak for his temper (hyperactivity, nervousness), a complete lack of thereof might mean that the horse is eyes – how does a horse seeWhile speaking of the horse's head, it would be a misunderstanding to omit the eyes - namely, their placing that allows the horse to see a particular perspective. More about how a horse sees, you can read in a separate teeth and his ageThe saying goes "never look a gifted horse in the teeth." Why shouldn't we, though? You can learn the horse's age by his assessing the horse's age, you should mostly pay attention to his incisors, especially the sockets into the cutting surface of the teeth – the deeper they go, the older the horse. Additionally, while looking at the horse's jaw's intersection, you can see that his teeth go to the front as he grows older and start "leaning." Horse's teeth and his age Horse neckThe horse's neck is his lever. Its muscles, length, and proportions in regards to the rest of the horse's body parts say volumes about his condition and sports predispositions but also about the quality of your training. For example, a neck that's too short may be a hindrance in jumping, where the proper basculing is crucial. Basculing is maintaining the proper position of the horse while jumping – stretching the horse's body over an obstacle with neck low and back bent in an arch, which allows for jumping over really high obstacles while keeping balance. At the same time, a neck that is too long might make it impossible for the horse to keep balance while performing difficult dressage the horse that affects the health of his back starts from the neck. The neck is always crucial for maintaining balance – both while performing complicated dressage figures and while jumping. During training, you should go interchangeably for its stretching (relaxing), then gradual shortening (proper training), and final extension (stretching at the end of a ride).Anatomy of horse neckThe horse's neck consists of the following parts:Left and right side,back of the neck/forelock, horse that has been well trained should have well-developed muscles along the neck. A horse that is incorrectly ridden has usually very strong throat muscles because he has to keep his head and neck high, which results in a lack of of horse necksWe differentiate three types of horse's neck:Ideal (straight) neck – correct and most desired because it means that the horse has a straight trachea, which allows him to take in more air in a shorter period of time, which is crucial during intense neck – both the upper and bottom edge of the neck create an arch, which is often observed in Arab neck – the bottom part of the neck remains convex but the upper part is concave, which causes the horse to carry his head high and, as a result, trip often. The convex bottom part blocks the airflow through the trachea, which makes it difficult for the horse to breathe – this is why this type of horse neck is considered the least desired and most flawed swan and close-coupled necks happen rather rarely - most horses have straight profiles of the neck. However, they differ in setting:Highly set neck – it is not an imperfection in dressage or combined set set neck – it is not seen as a flaw in Welsh ponies and horses used for long and difficult routes, as well as carriage horses, as it helps them overcome the resistance while pulling. Types and settings of horse neck Horse barrel, or the trunkThe horse's torso along with the back is the part of the horse's body that protects all his most important withers - the highest pointThe point where the neck ends and the torso begins is called the withers. The withers is a place of origin for crucial muscles, so it is very important for the horse to have it properly shaped – it should be visible, properly high, and broad, stretching to the back. An indefinite, flat, or too pointy withers might be caused by faulty training, malnutrition, adiposis, or simply flawed that's sticking out too much will be susceptible to abrasions by the saddle and other injuries. Withers too flat will cause the saddle to shift to the withers is a spot that defines the horse's height – we always measure the horse from the ground to the top of the should the proper horse chest lookThe chest must be broad, long, and deep enough to store all crucial organs: heart and lungs. Horses with broad chests will be heavier and slower. Those with narrow chests might not be fit for riding as it is more difficult for them to move with the rider on their backs, having less space for heart and lungs (smaller organs and worse exertional abilities).Types of horse chests:Correct – averagely broad breast, nicely arched – too narrow breast, too little space for organs – heart, – broader breast, inclinations for swaying flank – a sensitive pointA filled, not much concave flank (the space between the horse's trunk and croup on both sides) says a lot about his nutrition and condition. The flank is a very sensitive point of the horse's body, below it you can find his kidneys. You should omit this place while bathing your horse (especially on cold days) with cold water and treat it much more delicately while spine – or horse backThe horse's back is a kind of "linking" between the rear and the front of the horse. It should be properly shaped and muscled to shift the rider's weight to his back and front limbs. Horse's spine divided into sections Types of horse back:Correct (convex) – a short and arched upwards back, strong but also stiff and hard – the horse would tend to walk uncomfortably, (concave) – is caused by insufficient cohesiveness of the vertebrae, which makes the spine weak – you can often observe that type of back in cold-blooded horses, and old steeds, and mares that have given birth to several foals – it then might be an acquired characteristic, not an innate backed – improperly muscled. Types of horse backs Front and back limbsHorse's limbs – tendons, joints, and hooves are most prone to injuries and ailments, which is why we will try to say the most about them. What is important, is that a lot of anomalies stem from the owner's negligence or wrong use ( too much load when the horse is too young – bone splits, wrong diet – unfit for the horse's needs, too much protein leads to laminitis, etc).You should really pay attention to the state of the horse's limbs – their condition often says whether it's possible to use the horse. The build of the horse's legs depends on the race – their muscles, proportions, length, flexibility, horses have dry, compact limbs, while cold-blooded horses have rather thick but weak limbs. The joints should have clear edges – if they are oval, it can suggest issues with the horse's slightly bad posture of the limbs is pretty common. If they impact the horse's riding value, you can often say only while actually riding on his back. The case is very different when it comes to serious faults, which can lead to premature exhaustion of the joints and tendons of the limbs – function and buildTheir basic function is to keep up the horse's body and buffer shocks during movement. They are closer to the horse's center of gravity than the back legs – which is why they are more ballasted ( during landing from a jump). This is why they more often get of build of the front limbs - as seen from the front: narrow – when the limbs are not parallel but come closer together at the bottom, this often causes strickling in horses (stepping on the back legs with the front ones).Base wide – the limbs from knees down go to the outside, which causes stiffness of – the fetlock-hoof axes go inwards, which causes the horse to make outward arches while - the fetlock-hoof axes go outwards and the limb goes on an inward arch, which causes – the front limbs resemble the walls of a barrel in shape. This puts too much load on the inner side of the horse's limbs and outside – the axes of the limbs are broken in the knee joint to the inside, which makes the horse's legs look like a big X. This does not guarantee good support and balance, causing the horse to walk in inwards arches and strickle. Front horse legs anatomy Back limbs posture - as seen from the side: – shifted too far under the – shifted too much in front of the chest, it causes exhaustion of tendons and joints, this type of posture should not be mistaken with laminitis!Knee sprung – the leg's axis is broken to the front in the knee joint. This type of birth defect does not have to be an issue if it doesn't cause stumbling and problems with balance or affects the swiftness of – with carpus shifted to the back. Horse's front limbs posture The horse's shoulder blades are the top part of the front limbs, which decide the horse's physical capabilities. They should be long enough, diagonally positioned, which provides the horse freedom of wide, and diagonal shoulder blades allow a sport horse to reach higher speed. In a carriage horse, you would want a more steep shoulder blade – which increases the horse's limbs – function and buildIn the back limbs, there are the gaskin and hock. The other parts are pretty much the same as in the front limbs. The function of the back legs is to carry the horse's croup, power the gaits, increase dynamics and strength while jumping, they also help break the resistance of a pulled weight on a race hock should be thoroughly looked at while buying a horse as if it is burdened with faults, they can disqualify the horse from being used when they get the most common issues with the hock, you can find:Spavin – or bone spavin, the most serious and incurable fault – it is a bone growth, which often deforms the joint and causes knitting of small bones, which makes the horse unable to move. Spavin is induced by injuries caused by excessive effort. At first, it manifests itself through inflammation and lameness, which continues after the inflammation is cured – during more intense – an egg-shaped swelling of the top part of the bulb of the heel. Acquired bursitis – a skin protrusion. True bursitis – an inflammation of the heel bursa that does not cause lameness, being a so-called beauty splint – a bone growth caused by growth of the capitulum of a splint bone. In most cases, it does not cause lameness but when it's placed on a short and narrow joint, it might spread to neighboring tendons, irritating or even damaging spavin – a convex protrusion that may be caused by overgrowth of the fascia that is responsible for keeping tendons around the hock, inflammation of said tendons, or position of the heel bone. Bog spavin might be birth or acquired defect. It does not have to cause – they can happen both around the fetlock and the hock joints – it is a soft swelling, often as big as a (hen) egg. It is caused by a growing joint pouch full of synovia and exudative fluid – it might be the effect of inflammation after excessive training effort or wrong diet (too much protein). Articular windgalls – while pressing against a joint, the windgalls move onto its other side – this is the worst kind of hock may also be too short and too narrow, which will cause it to get damaged more quickly and more of horses' back legs - as seen from the back: – limbs are placed too close to each – analogous to the front legs close – analogous to base narrow in the front wise – analogous to bow-legged in the front limbs but the legs go to the outside, it's pretty rare (when happens, it is with starved horses, raised in a very harsh environment).Bow-legged – back legs resemble a barrel's walls in shape. The hocks are far away from each other, the legs go inwards, during movement, the horse makes arches with his legs and turns his hooves while taking steps, which becomes a serious functional – when the limbs' axes are broken in hocks to the inside (as in cows), with an advanced fault of posture, this causes excessive overload of the back limbs (tendons and ligaments). Types of build of horse's back legsPosture of back legs - as seen from the side: under – causes excessive use of tendons and ligaments, straining of periosteum, shortening of the gait, and furthers stepping or hitting of the back legs against the heels of the front out – with the limb far to the back, which shifts the body weight strongly onto the back (spine), which can, in turn, become roached-back. It causes slower, less effective hocked – when the cannon bone's bottom end is shifted to the front, which causes the hock to be placed at too wide of an angle. This can cause an overload of the joint (tendons and ligaments).Leg too straight – when the whole back leg is almost perfectly straight, which decreases the amortization in gallop and while jumping over weak hock (short and narrow one).Tied cannon bog spavin. Types of posture of horse's back legsHorse pastern – faults, anomalies, ailmentsAnother important part of a horse's leg is the cannon bone. Its faults cause weakening of the of faults in the pastern of a horse:Pastern is too (short, straight pastern). with thin – when the outer edges of the pastern are not parallel and they come closer together at the top of the too long – disproportionate to the length of the cannon – too narrow and thin. Faults in horse's pastern Defects of the pastern may cause various types of anomalies and ailments:The pastern might have a bony growth at 1/3 of the bone's length on the inner side. This is caused by inflammation resulting from excessive physical effort or mechanical may observe oblong convex protrusions that are a result of periosteum inflammation. This usually occurs in young horses that were used too harshly (in racing). While these changes form, they are painful and cause – mentioned of the fetlock in horses:Normal, correct angled, too long fetlock – causes the horse's gaits to be unpleasant, – causes the joints and tendons to wear out with ringbone. Faults of horse fetlock Horse hooves - types and buildYou could say that there's no horse without hooves and you would be 100% right. Thus, you should also pay attention to uneven detrition of the hooves' walls and any damages. Also, to oversensitivity while cleaning the hooves – apart from the characteristic smell, sensitivity is the first symptom of a rotting the most common hooves' issues, we can find:Hoof too small or too hoof – causing vanishing of the hoof – which often leads to mechanical damage of the hoof when moving on hard or rocky hoof – one of the walls is either perpendicular or concave as a result of a faulty hoof – caused by birth or acquired shortening of the flexor tendons – the back wall of the hoof does not touch the ground, the horse leans mostly on the front part of the with sharp edges – occurs in camped-under and camped-out posture of the front or back legs as a result of wrong cleaning and with blunt edges – occurs in camped-under posture of the front legs or camped-out posture of the back – the front wall of the hoof is very steep, while the side walls are almost vertical. This is either a birth defect or a result of ailments and contracture of the – one of the hoof's walls is convex while the other one is concave – caused by an uneven distribution of the horse's weight, which is usually a result of a faulty posture of the – with deformed hoof walls with transverse rings, caused by acute inflammation of the hoof about hooves, you can find here: injuries and affliction of hooves - disturbing symptoms, causes, and treatment, including laminitis, puncturing, sore feet, and others. Horizontal profile of equine hoof anatomy Croup and tailThe croup is evaluated based on its length, width, muscles, and angulation. Lack of proper proportions of the croup a croup that is too short might not allow you to use him with a differentiate three types of croups as seen from the side:Normal croup – the pelvis' slope is at 15-25 degrees to the croup (horizontal, straight) – the pelvis' slope is at less than 15 degrees, usually in noble horses, especially Arabs, which allows for an elongated, quicker gait. However, a horse with such a gait loses the strength of movements, which is not great for jumping, carrying weight, or quick starts (racing), but is perfect for combined driving, and croup (truncated) – at 30-40 degrees slope, which gives the horse more strength, making this type of croup good for carriage. A slightly sloping croup would also be good for jumping (great strength of takeoff), however, such a croup would not allow the horse to reach high speed. Types of horse croups - as seen from the side And three types of croups as seen from the back:Normal croup – well-muscled and wide enough, of rounded oval of the quarter as seen from the back shape sort of a "roof," which top is at the end of the spine – sacrum. With proper muscles, this type of a croup can be only a beauty for cold-blooded horses croup that has top of the hips almost at the same level as sacrum. You can clearly see an indentation into the sacrum. Types of horse croups – as seen from the back While speaking of the horse's croup, we should also mention the horse's tail, which:Protects the horse from him keep balance and steer while horse's tail can be positioned normally, high (often in Arab horses) or low (in cold-blooded horses). The hairs of the mane and tail differ depending on the type of the horse – cold-blooded ones have thick, coarse hair, while hot-blooded horses have the opposite hair – silky and skin and its productsThe horse's skin is covered with hairs, which color depends on the horse's skin color. Gray horses have pink skin, while other colored horses have either dark gray or black most important product of the horse's skin is the hoof with the bulb of the heels in the back products contain:Chestnuts – elliptic in shape, placed on the inner side of the legs – above knees on the front legs, and above hocks on the back legs. They often grow, sticking out of the horse's silhouette more and more, to fall out with time, leaving a flat, callused skin – tumor masses that appear on the backside of fetlock joints, which are surrounded by long chestnuts and ergots are believed to be atavistic – a remaining part of the primogenitor, from the no longer existing horse's toes that evolved into anatomy – along with the awareness of anomalies and certain deviation from desired norms – should be common knowledge among horse lovers. Everyone, from riders, through traders, coaches, smiths, veterinarians, judges, and trainers base their everyday work on this with the anatomy of a horse from a foal allows you to notice both his predispositions and possible issues (such as diseases or ailments). The latter one could be leveled with proper treatment, shoeing, or good the basis of:Martin Haller, Rasy koni, Józef Kulisiewicz, Jacek Łojek (tłum.), Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2002Wacław Próchniewicz, Akademia jeździecka cz. 1, Akademia Jeździecka Warszawa 2007Orteza stawu skokowego - Ortezy kończyn dolnych - Najwięcej ofert w jednym miejscu i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. Kup Teraz!
Konie poszczególnych ras wykazują się niesamowitą różnorodnością. Jednak koń kędzierzawy - ze względu na swoją sierść - jest zupełnie to majestatyczne zwierzęta. Jedną z ich najbardziej uderzających cech jest lśniąca sierść, która występuje we wszystkich maściach i wzorach. Właśnie ze względu na sierść, koń kędzierzawy jest tak interesującą rasą: wełniste loki tych zwierząt są nadzwyczajne i nie przypominają żadnej innej dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym wspaniałym zwierzęciu, jego historii i najważniejszych kędzierzawy: krótka historia jego pochodzenia„Koń kędzierzawy” (z ang. Curly Horse) to zasadniczo tylko jedna z wielu nazw tego zwierzęcia. Jego pełna polska nazwa brzmi: amerykański baszkirski koń kędzierzawy. Nazywa się je również Bashkir Curlie, American Bashkir Curlie lub zwyczajnie „Curly”.Konkretne pochodzenie tego zwierzęcia jest wciąż przedmiotem dyskusji. Niektórzy twierdzą, że konie te mogą pochodzić z Iberii. Inni uważają, że wywodzą się one od dzikich zwierząt z Gór Skalistych w są również historie, które sugerują, że rasa tych koni jest znacznie starsza niż nam się wydaje. Pierwsze wzmianki o zwierzętach przypominających rasę koni kędzierzawych datuje się na początek II wieku. Nie można jednak mieć pewności co do dokładności tych również dokumenty, które mówią o tym, że jeden z koni w stadninie cesarza Tang Taizonga był wyjątkowy ze względu na swoją kręconą sierść. Zgodnie z historią, jego nazwa brzmiała Quanmaogua („kędzierzawy”) i odnosiła się właśnie do tej szczególnej jeśli odwiedzisz grobowiec tego cesarza (który jest obecnie popularnym monumentem), znajdziesz tam rzeźby niektórych jego koni. To konie, które wiozły go podczas bitew w latach 636-649 lat później koń kędzierzawy zyskał sławę dzięki pracy Karola Darwina. Ten brytyjski naukowiec wysnuł interesującą teorię na temat związku między sierścią konia a kształtem również o prawdopodobnym istnieniu koni kędzierzawych w Rosji. Znał także historię hodowli tych zwierząt w Los plemion rdzennych Amerykanów, takich jak Siuksowie, postrzegało konie kędzierzawe jako mistyczne stworzenia. Europejscy kolonizatorzy mieli o nich inne mniemanie, uważając je po prostu za brzydkie zwierzęta ze względu na ich „kędzierzawą” i temperament koni kędzierzawychRzeczą oczywistą jest, że najbardziej uderzającą cechą koni kędzierzawych jest ich gruba, kręcona chodzi o umaszczenie, konie te mogą być jedno, dwu lub trzykolorowe, z różnymi wzorami. Jako konia kędzierzawego eksperci określają również zwierzę, które posiada słynne „kopyta przypominające paski zebry”.Konie kędzierzawe są na ogół średniej wielkości, cechują się proporcjonalnym, muskularnym ciałem i posiadają mocne kopyta. Choć budowa jest krępa, zwierzęta te są bardzo zwinne i potrafią się bardzo precyzyjnie i elegancko ogony na ogół nie są umieszczone zbyt wysoko na ciele, a biodra nie są szerokie, co sprzyja zachowaniu bardzo wyprostowanej postawy. Mają ciemne oczy w kształcie migdałów, które są również bardzo koni kędzierzawych jest równie godny uwagi, jak ich wygląd. Rasę tą cechuje zrównoważona, aktywna osobowość. Dzięki tresurze konie te są bardzo spolegliwe. Ponadto, są one niezwykle skore do jak wszystkie inne konie, konie kędzierzawe są niesamowicie inteligentne i wrażliwe. Potrafią tworzyć głębokie więzi ze swoimi opiekunami i są nastawione towarzysko wobec innych podstawowej opieki zdrowotnej konie tej rasy potrzebują również dużo fizycznej i psychicznej stymulacji. Mogą dzięki temu zachować kręconych włosówTa wyjątkowa cecha jest wynikiem mutacji genetycznej. Najprawdopodobniej była to odpowiedź adaptacyjna na klimat miejsca, z którego pochodzi ta rasa. „Kędzierzawe” włosy tych koni zapewniają im dodatkową, gęstą sierść, która chroni je przed dziwne, sierść krótkowłosych koni kędzierzawych niekoniecznie jest kręcona. W tym przypadku włosy są nadal faliste i bardziej puszyste niż u innych ras, ale brak jest dłuższych loków. Loki, które występują, są szczególnie zaznaczone w okolicach uszu, stawu skokowego, grzywy i często obserwuje się również dużą zmianę u koni kędzierzawych. Zrzucają one grubsze włosy, aby w okresie cieplejszych temperatur sierść była rzadsza. Gdy zbliża się zima, ich włosy odrastają, a wraz z nimi powracają loki. Jest to idealna adaptacja do koni kędzierzawych sprawia, że zwierzęta te wyglądają bardzo ciekawie. Ponadto ich sierść czyni je jedyną hipoalergiczną rasą to główna korzyść dla wszystkich hodowców, jeźdźców lub innych osób borykających się z alergiami. Dzięki temu rasa ta doskonale nadaje się do hipoterapii (terapia z udziałem koni) i sportów może Cię zainteresować ...Orteza bandaż stawu skokowego firmy Bauerfeind. 110 zł. Używane. Inowrocław - 17 listopada 2023. NOWE! Stabilizator kostki orteza stawu skokowego opaska. 16,60 zł. Nowe. Białystok, Młodych - Odświeżono dnia 12 listopada 2023. Konie od wieków towarzyszą człowiekowi w wielu obszarach życia. Kiedyś pełniły rolę głównie w transporcie, jako zwierzęta pociągowe czy też pod siodłem. W procesie hodowli wyszczególniono główne dwa typy ras koni: rasy zimnokrwiste oraz gorącokrwiste. W zależności od tego, do czego człowiek potrzebował konia prowadził działania hodowlane w obrębie danego typu. Konia gorącokrwistego widujemy w stadninach jako konie wierzchowe, na torach wyścigowych. Są żywsze, bardziej temperamentne, przystosowane do działania w szybko zmieniającym się otoczeniu. Konie zimnokrwiste to zwierzęta silne i masywne. Ich nazwa: 'zimnokrwisty’ wzięła się z faktu, że znacząca większość koni zaliczana do tej grupy jest spokojna i opanowana – wykazuje 'zimną krew’. Mocno odróżniają się od koni gorącokrwistych temperamentem i budową ciała. Były hodowane do powolnej i precyzyjnej pracy z człowiekiem. Zazwyczaj pracują w stępie, czyli najwolniejszym chodzie. Zdrowotnie są odporne i zdrowe, ale niestety często mniej długowieczne niż gorącokrwiste. Ich chód jest bardziej miękki, wygodniejszy i przyjemniejszy dla jeźdźca. Konie zimnokrwiste potrafią wytrwale biec kłusem, jest on równy i w tempie, przy którym konie gorącokrwiste często już galopują. Są one użytkowane coraz częściej w rekreacji, przez wzgląd na ich raczej łagodny charakter, łatwość i chęć współpracy z człowiekiem czy dużą wytrzymałość. Są chętnie wybierane do nauki jazdy konnej, mogą ciągnąć wozy i bryczki, a zimą sanie. Krew koni zimnokrwistych wykorzystuje się również do pogrubiania osobników ras gorącokrwistych. Możemy wyróżnić wiele różnych ras koni zimnokrwistych. Najbardziej rozpowszechnione rasy to: shireperszeronkoń belgijski koń ardeńskikoń sztumskikoń sokólskipolski koń zimnokrwistykoń Buloński Koń zimnokrwisty – Shire Jest to rasa koni, pochodzących z Wielkiej Brytanii. Są to wielkie konie, jedne z najcięższych oraz największych koni świata. W ich ojczyźnie można je spotkać nawet jako konie wierzchowe, co wynika z ich spuścizny angielskiego rycerstwa. Rycerze potrzebowali mocnych, wytrwałych i silnych koni, których widok mógłby wzbudzać strach u wrogów. Dążąc do ideału, hodowcy wyhodowali konia dużego i ciężkiego, ale harmonijnie zbudowanego i bardziej nadającego się pod wierzch niż większość koni zimnokrwistych. W XIX wieku znalazły zastosowanie w komunikacji miejskiej: ciągnęły pierwsze tramwaje konne. Konie tej rasy mają budowę ciała harmonijną, silnie umięśnioną, są długonogie, z stosunkowo krótkim tułowiem i szeroką klatką piersiową. Na głowie występują różnego rodzaju odmiany (łysiny, strzałki, gwiazdki). Cechami charakterystycznymi tej rasy są obfite, jedwabiste szczotki, zaczynające się już od stawu skokowego, krótki, gęsty ogon oraz bardzo gęsta grzywa. Osiągają wysokość od 1,8 do 2 m. Są to konie uległe, cierpliwe, spokojne i przyjacielskie o łagodnym usposobieniu. Koń ten ważyć może ponad 1200 kg. Głowa tego konia jest średniej wielkości, na ogół garbonosa, o szerokim czole i wyrazistych oczach. Szyja długa i harmonijnie wygięta. Grzbiet bardzo silny, zad mocny, zaokrąglony. Ogon jest krótki, bardzo gęsty. Kończyny średniej długości, mocne, o dobrych stawach. Kopyta płaskie, duże i twarde. Najczęściej spotykane maści występujące w tej rasie to skarogniada, gniada oraz kara. Siwe zdarzają się niezwykle rzadko. Każda odmiana barwna ma białe szczotki. Shire jest doskonałym koniem pociągowym. Ze względu na wygląd rzadko jest jednak używany do prac rolniczych czy zwykłego transportu. Używany jest do pokazów, a swojej ojczyźnie także do jazdy wierzchem. Koń zimnokrwisty – Perszeron To arystokratyczna rasa, książę wśród koni zimnokrwistych. Jest piękny, elegancki i dostojny, harmonijnie zbudowany koń. Ten spokojny, łagodny, posłuszny koń, obdarzony dość żywym temperamentem, z reguły lubi towarzystwo ludzi. Nie płoszy go hałas ani ruch uliczny. Jest spolegliwy, chętny do pracy, a przy tym inteligentny. Ta zimnokrwista rasa koni wywodząca się z regionu Le Perche we Francji. Powstała w wyniku krzyżowania się lokalnych ras koni z zagranicznymi rasami. Osiąga wysokość w kłębie 155-185 cm. Najczęściej występuje maść siwa lub kara. Osiągają wagę około 1200 kg. Są to konie pociągowe, używane głównie w rolnictwie. Są to przyjazne konie. jedna z najstarszych ras ciężkich. Konie te najczęściej wykorzystywano jako wierzchowce wojenne i do szybkiego transportu. Głowa jest szlachetna, ruch konia swobodny, długi i równy. Ma dość długą, wygiętą szyję z grzebieniem. Jego kłąb jest dobrze zaznaczony, klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Koń Belgijski To najstarsza zimnokrwista rasa konia domowego, wyhodowana w Belgii w wyniku krzyżowania koni miejscowych z dawnymi rycerskimi końmi. Konie zimnokrwiste belgijskie są rasą o ustalonym typie, jedną z najpopularniejszych na świecie ras koni o ogromnej sile i niezwykle łagodnym usposobieniu. Wykorzystuje się je do ciężkiego transportu oraz do poprawiania różnych hodowli ras ciężkich. Konie belgijskie mają umaszczenie najczęściej dereszowate, także kasztanowate, gniade i kare, lekką głowę głęboką klatkę piersiową, na nogach obfite szczotki pęcinowe. Osiągają wysokość w kłębie do 170 cm, masa: 750 do 1200 kg. Były one sprowadzane do Polski, aby umasywnić rasę naszych zimnokrwistych koni. Koń Ardeński Nazwa tej rasy konia zimnokrwistego pochodzi od nazwy gór leżących między Francją a Belgią, w których te konie zostały wyhodowane. Zarówno klimat, jak i tamtejsza roślinność sprzyjały hodowli ciężkich przedstawicieli koni zimnokrwistych. Rasa ta zdobyła sławę z powodu swej dużej chęci do pracy, niewielkich wymagań pokarmowych oraz wytrzymałości i zdolności znoszenia ciężkich warunków klimatycznych. Konie tej rasy do dnia dzisiejszego są używane jako zwierzęta pociągowe we Francji, Szwecji i Belgii. Koń ardeński ma charakterystyczną, drobną głowę z prostym profilem i prostymi uszami. Na nogach ma niewielkie szczotki. Osiąga wysokość od 160 do 175 cm. Najczęściej występuje w tej rasie maść gniada, dereszowata, kasztanowata lub kara. Koń Ardeński to stara rasa, znana już w czasach Antycznego Rzymu. Są także używane są do uszlachetniania i umasywniania innych ras koni. Zalicza się ją do najbardziej cenionych ras koni zimnokrwistych. Ich szlachetny wygląd, ogromna siła oraz niezwykle spokojny charakter sprawiają, że ta rasa koni cieszy się niezmiennym uznaniem. Rasa zimnokrwistych koni ardeńskich charakteryzuje się niezwykle silną budową kości. Budowa koni ardeńskich jest zwarta i masywna, dzięki czemu koń ardeński dobrze znosi ciężką pracę fizyczną. Koń zimnokrwisty – Sztumski Są najcięższym regionalnym typem koni zimnokrwistych hodowanym w Polsce. Ta rasa koni ukształtowała się na przełomie XIX i XX wieku na terenach Powiśla i Warmii. Jest to najmasywniejszy polski koń zimnokrwisty o dużej masie, umożliwiającej wydajną pracę w stępie z dużymi obciążeniami. Jest niezwykle przydatny w małych gospodarstwach, leśnictwie i agroturystyce a także do zrywki drewna i powożenia. Odmiennie niż koń sokólski, ma dużą i ciężką głowę o prostym lub garbonosym profilu. Ma zrównoważony temperament i łagodny charakter. Pożądana wysokość w kłębie konia tej rasy to 157–168 cm. Maść najczęściej spotykana to gniada, kasztanowata, kara, dereszowata i inne oprócz siwej, myszatej, srokatej i tarantowatej. Konsekwentna i planowa praca hodowlana, racjonalne żywienie pielęgnacja oraz wielopokoleniowe zamiłowanie hodowców pozwoliło na wytworzenie koni sztumskich, będących kulturowym dziedzictwem tych regionów Polski. Tak jak i traken, koń sztumski zwany również sztumem, jest żywym i cennym dziedzictwem kulturowym regionu z którego pochodzi. Koń Sokólski Ta rasa koni zimnokrwistych powstała na Białostocczyźnie. Materiał wyjściowy stanowiły drobne, prymitywne konie, silne i wytrzymałe na zimno i głód. Od połowy XIX w. zwiększano ich gabaryty używając ogierów ras norfolk-breton, arden, belg, suffolk. W efekcie planowanych działań hodowlanych powstał koń idealny dla rolnictwa, transportu i artylerii. Od 2008 działa program ochrony zasobów genetycznych zimnokrwistych koni sokólskich. Koń w typie sokólskim ma harmonijną budowę, drobniejszą niż inne zimnokrwiste. Ma energiczny stęp, wydajny kłus, jest wytrwały w pracy. Głowa mała i kształtna, szeroko rozstawione ganasze. Tułów dłuższy niż u innych zimnokrwistych, mocny grzbiet, głęboka i szeroka klatka piersiowa, zad szeroki, spadzisty, dobrze umięśniony. Najbardziej pożądana wysokość w kłębie konia tej rasy to 155 – 165 cm. Dopuszczone wszystkie maści poza siwą, myszatą, srokatą i tarantowatą. szczotki umiarkowane. Na jego ukształtowanie miały bardzo duży wpływ warunki środowiskowe północno-wschodniej Polski, charakteryzujące się ostrym klimatem i słabszą jakością gleb w stosunku do innych regionów kraju Polski Koń Zimnokrwisty Jako początek kształtowania się rasy Polski Koń Zimnokrwisty należy przyjąć połowę XIX wieku. Jego głowa jest duża i ciężka, ale proporcjonalna do masy konia. Szyja powinna być odpowiednio długa, dobrze umięśniona. Kończyny Polskiego Konia Zimnokrwistego powinny być prawidłowo zbudowane, szerokie i krótkie. Polski koń zimnokrwisty jest użytkowany roboczo, zaprzęgowo, rekreacyjnie. Cechuje go dobre zdrowie, łagodny charakter i zrównoważony temperament. Budowa zwarta i mocna, ale harmonijna. Wysokość w kłębie optymalnie powinna wynosić 158-165 cm. Dopuszczone są wszystkie maści. Do dziś konie tej rasy użytkowane są w rolnictwie i leśnictwie. Polski Koń zimnokrwisty świetnie pasuje do rolnictwa ekologicznego, małych rodzinnych gospodarstw lub gospodarstw położonych w podgórskich terenach. Wykorzystanie jego potencjału ma miejsce także w leśnictwie, na terenach, na które trudno wprowadzić bardzo wydajne, ale i duże maszyny. Koni używa się także przy pielęgnacji drzewostanów w parkach lub terenach chronionych, gdzie szczególnie ważne jest zachowanie ciszy i walorów naturalnych. Polski koń zimnokrwisty z powodzeniem sprawdza się w szeroko pojętej rekreacji, wożąc turystów zaprzęgami lub nosząc na swoim wygodnym grzbiecie nowych adeptów sztuki jeździeckiej. Jest także świetnym terapeutą, tworzy zgodny zespół z wykwalifikowanym hipoterapeutą. Możliwości wykorzystania tych koni jest wiele, gdyż konie tej rasy cechują się wieloma zaletami, które pozwalają na bezpieczną pracę, co w trakcie pracy ze zwierzętami jest ogromnie ważne. Koń Buloński Ojczyzną tej rasy konia są rejony północnej Francji, w okolicy rasa konia zimnokrwistego, cenionego za swój szlachetny wygląd. Jest to rasa szybko dojrzewająca co przyczynia się w połączeniu z elegancją sprawia, że jest on ciągle używany na farmach i do ciągnięcia wozów. Ten koń ma krótką, szeroką głowę o prostym profilu, szerokim, płaskim czole, dużych oczach, małych uszach i małym pysku. Szyja jest krótka z długą gęstą grzywą. Grzbiet jest prosty i szeroki, klatkę piersiową głęboką i szeroką, boki krótkie, a zad zaokrąglony. Szczotki w tej rasie nie występują, co jest nietypowe jak dla konia zimnokrwistego. Sierść konia tej rasy jest miękka i jedwabista. Powstała w starożytnym Rzymie w wyniku krzyżowania miejscowych klaczy z rzymskimi końmi stacjonującemu w okolicach miasta Calais. W późniejszym czasie rasę uszlachetniono domieszkami koni czystej krwi arabskiej, oraz andaluzami. W XVII wieku rasa otrzymała nazwę od francuskiego miasta Boulogne. Uznano wówczas – i nadal się uznaje – dwie odmiany – większą dunkirk i mniejszą mareyeur. Wysokość osiągana przez konia tej rasy mieści się w przedziale od 165 do 175 cm. Występuje we wszystkich odcieniach maści siwej; czasem gniadej, dereszowatej, karej lub kasztanowatej. Rasa ta jest uznawana za jedną z najpiękniejszych ras koni zimnokrwistych. Zapisz się na newsletter!
Choroba stawu skokowego konia; Zesztywnienie stawu konia; Zapalenie stawu u konia; Skórzane ochraniacze zakładane na spodnie do jazdy konnej; Ochraniacze na nogach bramkarza hokejowego; Ochraniacze zabezpieczające rzepkę i okolice; Ochraniacze zabezpieczające m in rzepkę; Dna moczanowa stawu kolanowego; Chrząstka wchodząca w skład
Regularne czyszczenia i pielęgnacja końskiej sierści i kopyt przynosi wiele korzyści nie tylko wierzchowcom, ale również samym jeźdźcom. Oprócz utrzymania sierści w czystości ten codzienny rytuał pozwala nawiązać lepszy kontakt z koniem oraz przyzwyczaić go do obecności człowieka. Istnieje wprost nieskończona ilość akcesoriów do czyszczenia i kąpania koni, dlatego w tym artykule pomożemy Ci wybrać te najbardziej przydatne, które sprawdzą się w każdych warunkach. Przybliżymy Ci również najważniejsze zasady, których warto się trzymać, aby czyszczenia przebiegało w sprawny i przede wszystkim sposób bezpieczny dla Was obojga. Po co i kiedy czyścimy konia? Pielęgnacja naszego konia nie ma na celu, tylko i wyłącznie podkreślenia jego piękna, chociaż względy estetyczne nie są tu oczywiście bez znaczenia. Czyszcząc wierzchowca mamy okazję przyjrzeć się dokładnie jego skórze i całemu ciału pod kątem ewentualnych otarć, ran, opuchlizn, odparzeń czy innych rzeczy, które mogą wymagać interwencji naszej lub weterynarza. W tej kwestii szczególną uwagę należy zwrócić na te miejsca, do których przylega sprzęt jeździecki, którego używamy tzn. kłąb, skóra pod popręgiem, pysk i kąciki warg oraz pęciny, jeśli używamy ochraniaczy. Ważne jest, aby wyczyścić konia: przed jazdą po jeździe po sprowadzeniu z padoku regularnie, nawet jeśli nie zamierzamy na naszym koniu jeździć. Podstawowe czyszczenie konia w 7 krokach Jako że czyszczenia konia to coś, co będziemy robić bardzo często, to warto wypracować sobie własną rutynę. Dzięki temu nie tylko będzie nam to szło szybciej i efektywniej, ale również naszemu koniowi łatwiej będzie się przyzwyczaić do zabiegów pielęgnacyjnych, jeśli będą one powtarzalne. Codzienne czyszczenie możemy wykonać w tych sześciu krokach i nie powinno nam ono zająć więcej niż 10-15 minut. Przywiąż konia w bezpieczny sposób. Możliwe, że Twój koń jest przyzwyczajony do czyszczenia i będzie stał spokojnie. Wiele koni jednak może się próbować obracać, chodzić po boksie czy w niektórych przypadkach próbować chwytać zębami. Dlatego lepiej jest konia uwiązać. Najlepiej, jeśli możesz zapiąć konia w bezpieczny sposób na dwa uwiązy w specjalnie wyznaczonym miejscu. Jeśli nie, może to być specjalne, metalowe kółko w boksie lub inny element. Aby odpowiednio ograniczyć zakres ruchu konia, uwiąz powinien być przywiązany powyżej linii kłębu. Pamiętaj, aby używać bezpiecznego węzła, który będzie można rozwiązać jednym pociągnięciem. Nigdy nie przywiązuj konia do rzeczy ruchomych czy mało stabilnych (drzwi boksu, lekkie i nieprzymocowane do ziemi stojaki itp.). Jeśli koń spłoszy się i będzie próbował uciec, może to doprowadzić do bardzo niebezpiecznej sytuacji. Wyczyść konia za pomocą zgrzebła. Najlepiej zacząć czyszczenie konia od użycia zgrzebła. Jest to owalna szczotka wykonana zazwyczaj z gumy (te modele sprawdzają się najlepiej) lub rzadziej z plastiku czy metalu. Na wewnętrznej części znajduje się kilka rzędów drobnych ząbków. Zgrzebłem usuniemy zaschnięty pot, błoto i zmierzwioną sierść. Czyszczenie zacznij od szyi i wykonując koliste ruchy, przesuwaj się w stronę ogona. Pamiętaj, aby zgrzebła nie używać przy głowie konia, na nogach poniżej stawu skokowego/nadgarstkowego oraz do grzywy i ogona. Będzie to dla konia bardzo nieprzyjemne i może on reagować w sposób nerwowy czy nawet agresywny. Zachowaj ostrożność, czyszcząc miejsca, gdzie kości znajdują się tuż pod skórą, np. guzy biodrowe. Te miejsca są bardzo wrażliwe i nie należy przyciskać tam zgrzebła zbyt mocno. Użyj twardej szczotki. Prawdopodobnie po wstępnym czyszczeniu zgrzebłem na sierści dalej są widoczne luźne włosy czy grudki brudu. Teraz o wiele łatwiej będzie je wyczesać szczotką o twardym włosiu. Skorzystaj z miękkiej szczotki. Kolejnym krokiem jest użycie szczotki o miękkim włosiu. Dzięki niej wygładzić sierść konia i nadasz jej blasku. Tego typu szczotka nada się również do lekkiego rozczesania grzywy i ogona, jeśli nie są zbyt poplątane. Pomoże też usunąć z końskich włosów słomę lub trociny. Jeśli szczotka ma naprawdę miękkie włosie, jak na przykład ta, to możesz jej również użyć do czyszczenia głowy konia, z wyjątkiem pyska, oczu i okolic nozdrzy. Warto mieć do tego osobną, mniejszą szczotkę, którą łatwiej będzie nam manewrować na niewielkiej przestrzeni końskiego łba. Wyczyść pysk konia. Pysk konia, okolice chrap i oczu są wyjątkowo delikatne. Do czyszczenia tych okolic najlepiej sprawdzi się miękka ściereczka lub gąbka. Rozczesz grzywę i ogon. Dokładne rozczesywanie grzywy i ogona nie musi być wykonywane przy codziennej pielęgnacji. Końskie włosy są dosyć łamliwe i zbyt częste ich rozczesywanie może doprowadzić do przerzedzenia się ogona lub tego, że włosy będą odrastały nierównomiernie. Jeśli jednak ogon jest poplątany, to do jego pielęgnacji zawsze używaj specjalnego grzebienia/szczotki jak te, których ząbki rozplączą włosy bez wyrywania ich. Jeśli ogon jest brudny od błota, to najpierw umyj go pod wodą, a dopiero później rozczesuj. Bardzo dobrą opcją jest również spryskanie ogona specjalnym sprejem ułatwiającym rozczesywanie. Dzięki niemu włosy staną się śliskie i łatwiej poddadzą się szczotce. Ogon najpierw rozczesz lekko palcami, aby pozbyć się największych supełków. Następnie czesz go niewielkim partiami (nigdy cały naraz). Wyczyść kopyta za pomocą kopystki. Czyszczenie kopyt jest bardzo ważnym elementem naszej rutyny. Czasami w kopycie konia może się zaklinować kamień czy inny odłamek o ostrych krawędziach. Nieusunięty może doprowadzić do uszkodzenia kopyta i kulawizny. Jeśli nasz koń jest podkuty, to czyszczenie kopyt jest również dobrą okazją, aby sprawdzić, czy podkowa trzyma się dobrze na kopycie i czy gwoździe, którymi jest przybita, nie są obluzowane ani nie odstają. Kopyto czyść, zaczynając od tylnej części i przesuwaj kopystkę w stronę jego przodu. O ile w zagłębieniu kopyta możesz usunąć brud haczykowatą częścią kopystki, o tyle przy stosunkowo delikatnej strzałce lepiej użyć samej szczotki, którą większość kopytek ma po drugiej stronie. W czym przechowywać szczotki? Jak widzisz, nawet do wykonania podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych potrzebujesz kompletu składającego się z kilku różnych akcesoriów. Z czasem ich ilość na pewno będzie się powiększać, w zależności od indywidualnych potrzeb Twojego konia. Dlatego najlepiej od razu zaopatrzyć się w skrzynkę lub specjalny pojemnik na szczotki. Większość z nich posiada wiele przegródek, gdzie łatwiej będzie schować mniejsze rzeczy (np. gumeczki do grzywy), aby się nie zgubiły. Trzymanie szczotek w zamkniętej skrzynce zmniejsza też ryzyko, że ktoś w pośpiechu pożyczy sobie którąś z nich dla innego konia. To bardzo ważne, aby każdy koń posiada zestaw szczotek przeznaczony tylko i wyłącznie dla niego. Zapobiega to przenoszeniu się z jednego konia na drugiego chorób skórnych takich jak grzybica.
QZnhK.