Krótkie samogłoski ujęte w nawiasach wystepują jedynie w wyrazach obcych, np. monologas [monołogas], televizorius [tel'ew'izor'us]. Jak wynika z tabeli, litery a i e mogą być wymawiane zarówno krótko, jak i długo. Reguła jest następująca: w pozycji nieakcentowanej wymawiane są zawsze krótko (przykład: voras [wo:ras], netikras [ńät'ikras]). W pozycji akcentowanej wymawiane są
Alfabet rosyjski. Alfabet rosyjski ( ros. русский алфавит) – alfabet używany do zapisu języka rosyjskiego. Składa się z 33 liter, aczkolwiek ё jest nieobowiązkowa, a ъ praktycznie się nie używa [1] . Litera ъ w latach 20. i 30.
W 1919 roku Friedrich Lorentz zaproponował zmodyfikowany alfabet kaszubski, zawierający w sobie następujące znaki nieobecne w podstawowym alfabecie łacińskim: ą, č, é, ë, ł, ń, ó, ô, œ, ǫ, ř, š, ž. Litery z haczkami można było zastępować przez ich polskie odpowiedniki – cz, rz, sz i ż [1] . Obecny standard pisowni
Alfabet języka niemieckiego Ciekawostka. Najczęściej w niemieckich wyrazach trafiająca się literą jest litera E, drugą pod względem częstotliwości – N. Najrzadziej w wyrazach spotykana jest litera Q. Zresztą, średnia częstotliwości powtarzania się liter jest niezależna od gatunku, w jakim tekst został napisany, czyli bez
Alfabet litewski alfabet służący do zapisu języka litewskiego składający się z 32 liter. Przedstawiono je w poniższej tabeli: ą ę į ų oznaczają dawne samogłoski nosowe, które obecnie wymawia się jako długie samogłoski ustne. Spółgłoski č š ž są odpowiednikami polskich cz, sz ż. Do końca XIX wieku zapisywano je jak po polsku, później wprowadzono obecne litery
EYXRP9l.